Solaserako momentu aparta...

Denborarik gabeko desertuaren zati honetan , baliabide askoren urritasuna dela medio , ez dago zeregin askorik , denborak zelan egiten duen aurrerantz ikustea baino. Hala ere , nahiz eta beraien benetako lurretan bizi ez diren , herri honek bere kultura propioa dauka , eta honekin batera , gainerako gizarteetatik ezberdintzen duen berezitasun espiritual, material, intelektual eta afektiboak ere baditu. Han nengoelarik , haien ohituren inguruko jakingura piztu zitzaidan , eta era berean , tearen tradizioan arakatzeko gogoa sartu . Baina , tira , tradizio hau zertan datzan azaltzen hasi baino lehenago gustatuko litzaidake argitzea ohitura bitxi honen sorreraren zergatia.

Ez da gaurko kontua Saharako Basamortuan bizitza gogorra dela esatea. Izan ere ,eguzkiak bortizki astintzen duen lurralde honetan , egunak oso luzeak dira , are luzeagoak , bertako jendeak egunean zehar dauzkan ordu libreak . Egunero , gutxienez , hiru aldiz , familia-kideak eta lagunak elkartu eta tea edaten dute , beraien gauzei buruz solasean aritzen direlarik . Bestalde , tea , ez da bertakoa , Txinatik ekarritako produktua da eta prestatzeko prozedura txit berezia da. Hasteko , esan beharra daukat , hiru te ezberdin prestatzen dituztela eta hauek daramaten azukre kantitatearen arabera sailkatzen direla hurrengo izenak hartzen dituztelarik :

lehenengoak ; bizitza bezain garratza;

bigarrenak ; amodioa bezain goxoa ;

 eta hirugarrenak; heriotza bezain leuna. 

Azkenik , tearen prestaketari buruz esan dezakedan gauza bakarra zera : tea prestatzea ahuntzaren gauerdiko eztula dirudien arren , ez dela batere erraza , eta beraz , urte itxaron beharko duzue ni hara bueltatu eta maina harrapatu arte.